استقلال منتظر من بود

داشتم بر میگشتم خونه که تو تاکسی رادیو گفت: استقلال یه گل از سپاهان خورده. خیلی ناراحت شدم. نیمه دوم که شروع می‌شد رسیدم خونه. قدمم خوش بود . تو نیمه دو گلهای استقلال رو صادقی و جباری زدن که من از گل جباری خیلی خوشم اومد. ولی انصافا ،این جباری بعد کریمی بهترین بازیکن ایرانه و پتانسیل بازی کردن تو اروپا رو داره (ایشالا). من از یه جهت دیگه هم خوشحالم. اون هم اینه که استقلال بعد از گل دومش مثل بازی با ملوان عقب کشی نکرد و تا آخرای بازی تونست اون رو اداره کنه. خدارو شکر که سایپا هم با برق مساوی کرد تا استقلال با این برد صدر جدول رو که یه ماهی می‌شد به سایپا داده بود دو باره مال خودش بکنه.

باخت 3-0 پرسپولیس رو هم به تمام طرفداراش تسلیت می‌گم. عیبی نداره درست می‌شه.

تبریک به طرفدارهای یووه:

دیشب تو یه بازیه نفس گیر یووه تونست اینتر رو با گلهای زیبای ایبراهیموویچ و دل پیرو در مقابل تک گل والتر ساموئل شکست بده و انتقام بازی با میلان رو از اینتری ها بگیره. به هر حال این برد یووه اگرچه براشون شیرین بود ولی خیلی براش فرقی نکرد چون قهرمانیش تثبیت شده به نظر می‌رسه. اما انصافا این دل پیرو پیر نمی‌شه. دیشب از ضربه‌ی آزاد یه گلزد که همه خصوصا خولیو سزار فقط توپ رو تماشا کردن.

بارسلونا؛ آخه تو چرا؟!

یه دو هفته ای می‌شه که بارسلون از حریفاش می‌بازه. برای تیمی مثل بارسلون با اون همه مهره یه کم از طرف هواداراش دور از انتظاره که این طوری ببازه. با این وجود امیدواریم که بارسلون همون بارسلون بازی با رئال باشه و باز هم شاهد بردش باشیم. باید در نظر داشته باشیم که بارسلون اولای اسفند با چلسی مسابقه داره که خیلی حیاتیه چون سال پیش بد جوری از چلسی شکست خورد. امسال به خاطر اعاده‌ی حیثیت باید بازیش رو بهتر از اینا بکنه.

برد بایرن؛ باز هم به زور:

این بایرن مونیخ خیلی دوست داره همه‌ی حریفاش رو با یه گل اختلاف ببره. به جز اون شروع طوفانی اول فصل و درخشش ماکای تو اون بازیها، و هر از گاهی برد با اختلاف دو سه گل بقیه بازیها رو با یه گل اختلاف برده. این امر برای تیمی مثل بایرن افت داره. چرا که هواداراش از اون برد های قاطعانه می‌خوان نه زورکی. اما به هر حال همین جوری هم که شده الان صدر نشین بوندس لیگاست.

باز هم به امید برد استقلال و قهرمانی هم تو لیگ برتر و هم جام حذفی

یا علی